Maandagmorgen. Het is vroeg, het is nog koud in het kantoor en de plicht roept. Het was laat vannacht, wakker gelegen van de ToDo lijst op het whiteboard. Ik zet mijn computers aan, loop naar de keuken voor een warme bak koffie. Door het keukenraam zie ik de ochtendspits langzaam vooruit hobbelen richting snelweg. Een lang lint van grauw metaal strekt zich uit zover ik kan kijken. Ongeveer een kilometer verderop kunnen ze even doorrijden, maar bij Barneveld en anders bij Hoevelaken staan ze waarschijnlijk weer stil. Op de radio hoor ik dat er alweer flink wat files staan. Het is een paar minuten over 8. Plotseling betrap ik mezelf op een vreemd sentiment: vroeger stond ik ook in die file. Ik denk dat ik het mis…
Toen ik een aantal jaren geleden voor mezelf begon ging de auto de deur uit. Die had ik immers niet meer nodig. Ik vond het een heerlijk vooruitzicht: nooit meer in de file, nooit meer zou ik me hoeven opwinden over mensen die van de ene naar de andere baan schoten om 1 plaatsje te winnen maar iedereen achter hen in de ankers te doen vliegen. Nooit meer mensen die motorrijders geen ruimte geven of die een parkeerplaats op en af rijden om een paar autolengtes op te schuiven. Nooit meer de frustratie van vrachtwagenchauffeurs die de invoegstroken of ritsbanen blokkeren in plaats van tot het eind door te rijden alvorens in te (laten) voegen. Nooit meer kramp in mijn kuit van het eindeloos balanceren met de koppeling. Nooit meer zou ik twee uur per dag verspelen aan stilstaan tussen al dat blik. Heerlijk. Toch?
Nee. Ik mis de files: Evers staat op, een flesje chocomel, een vers gesmeerd pistoletje paté. De file was altijd het ultieme moment om even alleen te zijn met mijn gedachten. Eindeloos staren naar de auto voor me. Mijn grootste zorg: mayo of curry bij mijn gehaktstaaf, straks bij het tankstation. Even helemaal niks, je hoofd leegmaken. Het aantal lamellen van het ventilatieroostertje tellen. Dromen van het gat in de markt waardoor ik die Aston Martin van de filebuurman zou kunnen kopen. Ik zou me wel kunnen ergeren aan het stilstaan maar ik stond stil en het zou me geen meter vooruit helpen. Ik besef me nu pas dat ik helemaal tot rust kwam in de auto. Ik kon nadenken waarover ik wilde. Ik kon bellen met wie ik wilde. Ik kon meezingen zo hard ik wilde. Alles kon, ik had toch niks beters te doen.
Elke dag in de auto. Elke dag in de file. Ineens realiseer ik me de therapeutische waarde. Nu lig ik ’s nachts naar het plafond te staren omdat ik nog niet de tijd heb gehad mijn werkdag te verwerken. Als ik overdag een uurtje over heb vul ik dat uurtje weer met iets wat nog moet gebeuren. Loze minuten vlieg ik naar autoblog, nu.nl en weer terug naar autoblog. Ik heb geen seconde rust meer, totdat ik naar bed ga. En dan moet ik mijn dag nog verwerken en me voorbereiden op de dag die komen gaat. Mijn koffie is inmiddels op, dus ik loop weer naar de keuken. Geen file te bekennen. Niet in de hal, niet bij het aanrecht. Balen.
Ik mis de file. Het moet niet gekker worden.
Ik mis de file?!?!?
Argh, had ik dat gevoel ook maar.
Doenkade is erg lastig elke ochtend, net als het kruispunt boven de A12.
Stockholm Syndroom van de file?
Kan me er iets bij voorstellen.
Toen ik vroeger naar huis reed, had ik ruim een uur de tijd om m’n kop leeg te maken van de dagelijkse beslommeringen.
Nu ben ik binnen 5 minuutjes thuis en ben dan in mijn kop nog druk bezig met werk.
Maar aan de andere kant heb je per dag wel 2 uur meer beschikbaar voor andere dingen.
Zeer herkenbaar Casper!
Waar woon je ergens? Vlakbij Barneveld?
Dit lijkt mij nou precies het syndroom, wat je oploopt door een haat-liefde-verhouding!
Nooit meer zou ik twee uur per dag verspelen aan stilstaan tussen al dat blik.
Twee uur? Da’s geen file! Hoe kan je het dan missen? :)
Leuke column, maar ik tel toch na een flink aantal jaren mijn zegeningen als ik niet meer dan een 20 minuten nodig heb om op kantoor aan te komen. Nou rij ik nog steeds veel en sta dus ook regelmatig vast, maar die regelmatige ellende naar en van kantoor mis ik zeker niet. Ik krijg mijn fix wel weer als ik weer afspraken buiten de duur heb…. Purmerend? Jippie, 90 km en er fijn twee uur over doen…. mag het ook een beetje minder zijn?
Ik vind mijn dagelijkse 1,5uur rijden prima.. inderdaad je hoofd even leegmaken, muziekje erbij. Best prettig. :)
Maar het stilstaan hoort daar wat mij betreft niet bij.
haha,
ik wil altijd wel in de file staan, niet zozeer omdat ik niet (nog niet) mag rijden maar de andere rijbaan kijken hoehard ze voorbij rijden. mis staat er wel wat leuks voor je, een dikke m6 ofzo. kvindt het eigelijk helemaal niet erg om erin te staan!
Heel herkenbaar. Ik werk nu al bijna een jaar vanuit huis. Door het raam van mijn kantoor zie ik elke dag de file op de A1 van en naar Amsterdam en ben ik heel blij dat ik daar geen deel meer van uitmaak.
Toch was de circa 45 minuten gedwongen rust tussen werk en prive wel altijd een heerlijk moment om alle gedachten een beetje te ordenen. De ochtendspits mis ik zeker niet want in die tijd kan ik mij nog lekker een keer omdraaien, maar een klein beetje avondspits op zijn tijd zou misschien zo gek nog niet zijn :-)
Volgens mij mist ie stiekem het fileflirten gewoon. ;)
@ Sascha: wie weet is dat het :D
@ Michiel: Apeldoorn. Dus ja: redelijk dichtbij Barneveld.
@ Dennis: dat is alleen het stilstaan, niet de hele reis ;) Het record was een heenreis van 4 uur en een terugreis van 3 uur en 20 minuten. Een enkeltje buiten de spits was normaal gesproken precies een uur.
@ Dennism6: Helaas rijdt het overgrote deel van de medeweggebruikers in een grijsgrauw stuk leaseblik, niet in dikke M6’en of andere exoten. En een 6 serie vind ik daarnaast helemaal niet mooi. Hoewel die picknicktafel achterop bij stilstaand verkeer wel een gezellige plek kan worden natuurlijk ;)
@casper zoek gewoon een file op as je hem zo mis… zelf ga ik ook wel is een rondje rijden voor niks maar dan om nergens aan te denken als alleen autorijden. Een lekkere 80 km weg met veel bochten en geen auto’s voor me.
@dus:
“ging de auto de deur uit”
;)
Ik kan me er inderdaad iets bij voorstellen Casper. Ik werk al weer wat jaren vanuit huis .. mijn echte ‘kantoor’ is 1000km bij me vandaan .. af en toe ff met het vliegtuig in de ochtend voor een dag of 2 langsgaan voor de laatste roddels en vergaderingen, maar inderdaad was vroeger de autorit waarin ik tijd had om de laatste zaken op een rijtje te zetten…ff nog wat mensen bellen om hun de laatste opdrachten te geven … de plannen voor de volgende dag doornemen en zodra je thuis was hoefde de laptop niet meer aan .. alles was gedaan .. nu is werk nooit ver weg .. altijd vlakbij in de buurt en werkweken van 40 uur lijken wel enorm ver weg …
Vooral tijdzones doen pijn .. ooit eens een team gemanaged dat verspreid is over 4 continenten ?
@casper
haha, dan moet je natuurlijk wel op een goede plaatst stilstaan;)
Ik heb drie jaar vanuit huis gewerkt, en daarna een half jaar in Amsterdam. Zeewolde – Amsterdam, Amsterdam – Zeewolde is een hell. Een vreselijke hell. Niks tot rust komen als je soms 3 uur nodig hebt om 50 kilometer af te leggen. Nu rij ik naar Apeldoorn en terug, lekker binnendoor. Geen files, vaste reistijden en veel bossen. Dat is dus ideaal en geeft alle rust die je maar wensen kan. En als het lekker weer is kan het dak er gewoon vanaf en word ik niet gelijk door de file vergast.
File rijden ? Nee, dat nooit meer !
mooi verhaal, lekker geschreven,
top,
maar ik vraag me wel af wat je dan de hele dag een beetje uitspookt? :P
De file Barneveld Hoevelaken zie ik elke dag vanuit kantoor. :lol:
Maar ben t wel een beetje met je eens. Ben van een reistijd van anderhalf uur teruggegaan naar krap 20 minuten, maar korter moet ook niet. Is nu precies genoeg om van gedachten om te schakelen.
@ Bakkerst: Ik denk zoiets:
koffie automaat -> raam -> koffie automaat -> autoblog -> koffie automaat -> raam -> koffie automaat -> autoblog -> koffie… etc…. :P
Wat een sufferd ben jij, dat jij de file mist. Ik weet wel andere manieren om mijn hoofd leeg te maken. Simpele ziel, kun je niks beter verzinnen in je leven dan dat je de file mist. No offense of course.
“Nooit meer mensen die motorrijders geen ruimte geven” Die zijn er jammer genoeg nog steeds :-(
@ Bob: nee, ik wil eigenlijk geen personeel. En tegen de tijd dat ik zo groot ben dat ik teams heb, verspreid over vier continenten, dan huur ik iemand zoals jij in om het voor me te regelen denk ik ;)
@ Lagonda: Apeldoorn? Waar werk je?
@ IbiTDI: haha, ja, zoiets. Pff, was het maar waar. Dat zou mooi zijn! Ik denk dat alleen Autoblogger zich dat kan veroorloven ;)
@ Casper Erm…pliessie :)
Oehhhh… ;) Vosselmanstraat?
Toch ben ik ergens blij dat ik het fenomeen ‘verkeersspits’ nog nooit echt zelf heb hoeven meemaken. Als student maak ik al een tijd dankbaar gebruik van m’n OV (dat mag ook wel, met 4 uur reizen per dag, van huis naar faculteit), en zodra ik mijn eigen kamer heb (in Utrecht, mocht iemand er nog één weten!) zal zelfs dat flink afnemen.
Al zal ik er vroeg of laat toch aan moeten geloven, zeker met het huidige tempo waarin de overheid poogt het verkeer wat soepeler te laten verlopen. Tot die tijd houd ik het in ieder geval bij ritjes buiten de verkeersdrukte, waar we in het zuidoosten van Nederland gelukkig sowieso niet veel last van hebben. Vooral in het weekend en ’s avonds / ’s nachts is het dan heerlijk toeren :)
@ casper Ne, in opleiding, seminarielaan/arnhemseweg
Ik woon ook in Apeldoorn,maar ik zie dagelijks dat je hier in de bebouwde kom ook prima in de file kunt staan! Dus,je hoeft ons grote dorp niet eens uit.
Moeten we ons zorgen gaan maken?
Wil je dit niet aandoen.
Tip: Wellicht een baantje als directie- of privéchauffeur er bij? Toch een dikke auto / geen kosten / wel verdienen en inspiratie op doen om meer geld te gaan verdienen. Als je staat te wachten omdat je passagier in een meeting zit kan je gewoon met je laptop en umts lekker je werk afhandelen.
Volgens mij de oplossing!
Oh ja, en natuurlijk krijg je dan die file ook nog cadeau :)
Ik ken het gevoel. Ik zit tegenwoordig met mijn werk op 10 minuutjes fietsen van huis. De leasebak is er nog steeds, maar ik gebruik hem zelden. En als ik nu na die 10 minuutjes fietsen thuis kom, heb ik geen behoefte aan mijn vriendin die tegen me gaat praten. Ik wil nog even het uurtje voor mzelf hebben, wat ik vroeger in de file Amsterdam-Hilversum en vv wel had.
Arnhemseweg? Als ik ga hardlopen kom ik daar altijd langs. Oefen je daar ook wel eens met de lasergun? Kan je checken hoe hard ik loop :)
@ 911allrod; chauffeur nodig? Uurtarief valt over te praten :P
De file tussen Barneveld-Amersfoort zie ik elke dag uit de trein.
Maar er zijn ook momenten dat de auto’s harder rijden dan de trein… :’)
@ Casper haha, gelukkig niet. Ik hoop dat ik daar nooit mee hoef te werken. Ik heb ook gevoel :)
Echt een goede column…
Als iemand tegen mij zegt: “wordt je niet gek van de files?” zeg ik ook altijd nee dat is in de ochtend mn uurtje wakker worden en op de terugweg het uurtje voor mezelf om rustig na te denken.
leuk stuk. herkenbaar ook! Maar toch,…heb nu een evt. nw. baan op het oog,…maar dat is in Rotterdam,..en vanuit Utrecht,…tsjaa,..zoveel tijd heb ik nu ook weer niet nodig om tot m’nzelf te komen ;)
gezien de toekomstige verhuizing naar het zuiden hoop ik hetzelfde gevoel te hebben bij het in de file staan. Zit nu op 30 min rijden(Den Haag-Gouda). Straks op meer dan een uur. Ai…
Ik ken dit gevoel ook, ik stond ook altijd in die zelfde file.
mis het eigenlijk ook een beetje.
Erg leuke column!