Gespot: Combo’s. Of… Combi’s?

Nee, we zijn niet meer tevreden met een enkel negen-elfje of Ferrari’tje, de exoot lijkt mateloos populair te zijn, ook in het redelijk rustige Amsterdam. En als men niet meer weet waar de supercar gelaten moet worden, dan parkeert men hem toch gewoon naast een segmentgenoot of een ander duur voertuig? Ik heb er even voor moeten sparen, maar dan heb ik ook wat. Grote combo’s, kleine combootjes, het is niet eenmalig!

Een paar kleine combo’s om op te warmen…

Een combo hoeft niet per se te bestaan uit louter heel exclusieve auto’s, op een andere manier kan het ook wel bijzonder zijn. Wat te denken van twee exact dezelfde auto’s vlak achter- of naast elkaar? Het gebeurde me drie keer eervorige week, ik was bijvoorbeeld rustig bezig een ML 63 AMG vast te leggen toen er achter elkaar twee zwarte Continental GT’s langskwamen! Het is dan wel een veelverkocht model maar zelfs in Londen (!!!) is het nog redelijk lastig om twee Continental GT’s precies achter elkaar in precies dezelfde kleur rijdend tegen te komen! Ik ben het in ieder geval nog niet tegen gekomen.

Later op de dag waren we in de P.C. die op het moment redelijk leeg was, tot er een Phantom langs kwam, een CLK 63 AMG Cabrio, en nog een CLK 63 AMG Cabrio! Eigenlijk de enige exemplaren die je hier met regelmaat aan zult treffen, vereeuwigd op één (matige) foto.

Toen we later de dag ook nog twee bijna identieke XK Convertibles tegenkwamen was het een redelijk geslaagde combo-dag, ookal ging het niet om de meest heftige auto’s.

Twee andere leuke combo’s met één van de CLK 63 aa-em-geetjes kon ik laatst ook nog snel even schieten in de P.C., toen er een 997 Turbo en een Arnage T voorbij reden. De CLK stond gerpakeerd en binnen 5 minuten reden er een 997 Turbo en een Arnage T langs, en dat op een doordeweekse dag. Soms zit het tegen, soms zit het mee.

Ferrari 612 Scaglietti in de P.C. Hooftstraat, welke kleur wordt het?

…voor mij in ieder geval de zwarte. Laatst was het weer flink raak in de P.C. Hooftstraat, dit was zeker niet de enige combi. En dan te bedenken dat beide exemplaren hier maar vrij zelden langs komen. Het is in de loop der jaren best een populair model geworden, want we zien hem tegenwoordig veel vaker rijden dan de ook redelijk verkochte 456 GT. Geef mij die trouwens maar, want de vormgeving van de 612 is niet iets waar ik heel erg over te spreken ben. Ik vind de lijnen wat vaagjes, en heeft niet erg veel boeiende details en vormen. Maar het is zeker een indrukwekkende auto, een 2+2 met 540 pk voorin!!!

Nog twee Scaglietti’s! En een Silver-Cloud III…

Een paar weken eerder had ik ook al zo’n leuke combo. Aanvankelijk fietste ik voorbij een 612, later kwam ik nog een 612 tegen, toen kwam er een Silver Cloud voorbij, en die stond later weer tegenover de eerste 612. De Cloud heeft bij beide 612’s even geposeerd, hij stond bij één van de twee mooi geparkeerd. Een leuke variatie, een moderne GT tegenover een zeer klassieke luxe wagen! Wie mij kent weet natuurlijk waar ik voor zou kiezen, tevens kom je zo’n auto tegenwoordig niet erg vaak tegen. Destijds zijn er van de Cloud bijna achtduizend gemaakt! Veruit de meeste zijn natuurlijk uitgerust met de standaard carrosserie die ik eigenlijk niet eens minder mooi vind dan carrosserieën van de meest wonderlijke koetsenbouwers zoals Hooper en Mulliner. De 612 kent wat minder variatie, maar er is laatst wel een “Sessanta” uitgekomen om Ferrari’s 60 jarige bestaan te vieren, een uitvoering met glazen dak en wat leuke kleurtjes, maar eigenlijk stelt het niet zo heel veel nieuws voor. We wachten nog maar even op een sedan, cabrio of station zoals we kennen van de vorige generatie 2+2’s.

Nog meer Scaglietti?

Inderdaad, nog meer Scaglietti. Deze keer is het trouwens wel weer dezelfde als die tegenover de Cloud staat, die komt hier nogal vaak. Maar wat erachter staat was een leuke verrassing die overigens wel bij de 612 hoorde. Toen de 612 aan kwam rijden zei meneer doodleuk tegen me “straks is er ook een zeuven-zeuven-twee!”, precies toen mijn accu leeg was! Is dat even een ongeluk bij een geluk. De auto’s stonden er overigens nog wel een paar uur en hadden echt ongelooflijk veel bekijks, meer dan ik ooit eerder had gezien bij een auto!

En nou heb ik toch wel opvallendere auto’s gezien in de P.C. Hooftstraat, of is zo’n grijze SLR 722 nog altijd opvallender dan een kanariegele Diablo VT 6.0? De auto staat trouwens op tijdelijke platen en zou al snel overgezet worden naar Nederlands kenteken, wat maakt dat we hier inmiddels al ten minste vier exemplaren hebben, waar er in totaal 150 zijn gereserveerd voor Nederland! En dan te bedenken dat er zonder twijfel nog meer verkocht zullen worden.

Oh ja, ik vergeet bijna te vertellen dat er nog twee 997 Turbo’s langs kwamen rijden, en tevens een bruinmetallic Cloud III!

De laatste Scaglietti van vandaag…

Zoals gezegd waren we met de twee 612’jes naast elkaar nog niet klaar met de Scaglietti’s van de dag. De zwarte op de voorgrond had even later namelijk nog een triootje met een S 65 AMG en een Phantom, heel multiculti kun je wel stellen. Ze stonden direct achter elkaar in de P.C. Hooftstraat, en dat terwijl ze verder niets met elkaar van doen hadden. Deze combo is in totaal “waard”: 1605 pk, 312.920 euro BPM, 5.460 kilogram en een totaal verbruik van gemiddeld 51,4 liter per honderd kilometer (stad en buitenweg gemixt).

…verder met een andere S 65 AMG

Het wordt een steeds populairder model heb ik het idee, een SL 65 AMG zie ik bijna nooit meer, dat is na deze de meest populaire V12 Biturbo van Daimler-Chrysler. Hij is natuurlijk veel handiger dan de SL en praktisch even snel, we zagen al dat hij sneller is dan de Gallardo (!!!), terwijl de ruime sedan toch echt veel minder vermogen per massaeenheid heeft. De Gallardo heeft 500 pk te verdelen over bijna 1.500 kg, de S heeft 612 paarden over 2.150 kilo te verdelen. Respectievelijk is dat 3 kilo per pk en 3,5 kilo per pk. Het is dan ook het gigantische koppel van de S 65 AMG die hier een belangrijke rol speelt, 1.000 Nm! Tegen een 599 GTB Fiorano haalt hij het echter niet, zoals te verwachten, want dat is toch zo’n ongelooflijk snelle auto. De auto is eigenlijk de opvolger van de 575 M Maranello maar qua filosofie klopt dat duidelijk niet, de 599 is veel meer hardcore, veel sneller, en niet echt een GT meer. Inmiddels is het al een erg goed lopend model, ik verwacht er binnen een paar jaar vrij veel in Nederland te zien!

…een paar weken later stond de Fiorano er weer. Vergezeld van dezelfde S 65 AMG en twee prachtige Astons.

In de verte zien we de veel besproken Ferrari 599 GTB Fiorano staan, maar het gaat in dit geval even om drie andere auto’s. Er stonden namelijk ook een DB9 Volante en een buitengwoon zeldzame DB7 GTA. De laatste is een sportieve versie van de DB7 Vantage met een gewijzigd chassis en een carrosserie die 20% stijver was. Alle wijzigingen zorgden voor minder lift en dus een veiligere en betere wegligging. Tevens werden er in de motorkap roosters aangebracht die we van de Vanquish kennen. Ook zijn er andere velgen onder de auto te vinden. Dit alles kostte maar 10% meer dan de standaard DB7 Vantage maar toch is het een erg zeldzaam model gebleven, er zijn er 112 gebouwd, van de GT, met 15 pk meer en een handbak, zijn er 190. Het is dus een vrij lastig te spotten auto, maar de GTA zien we hier wel vaker dan de GT. De DB9 Volante kennen we allemaal wel als het goed is, die heeft niet veel nadere toelichting nodig, en de CL 63 AMG hebben we ook eerder gezien maar blijft nog steeds een ware zeldzaamheid. Het model heeft de bekende 6,2 V8 voorin met 525 pk aan vermogen, erg veel! In tegenstelling tot de vorige generatie doet deze AMG het veel beter dan zijn V12 broeder met bijna hetzelfde vermogen, 517 pk. De vraag is voornamelijk waarom de CL 55 AMG zo veel slechter liep dan de toenmalige CL600.

Porsche Cayenne Techart Magnum en twee GTC’tjes in een verder vrij rustige P.C.

In de P.C. Hooftstraat is de dichtheid van bijzondere auto’s een stuk hoger dan in de meeste andere delen van Amsterdam, met zo hier en daar een piek. Dat de twee GTC’s bij elkaar stonden is overigens niet zo heel erg opmerkelijk want dat zijn “broertjes”, beide uitgerust met een Monagaskich kenteken om voor het geld van een Carrera S’je iets veel groters en luxers te kunnen uitzoeken. De GTC is net als de Continental GT een erg multifunctionele luxe auto die in tegenstelling tot de echte Bentley’s van vroeger veel meer waarde voor hun geld bieden. Zo heb je in dit geval beschikking over een veel moderner Vokswagen motorblok voorin, en tevens ben je met 480 cm wat makkelijker uit met parkeren. In plaats van dat je twee parkeerplaatsen nodig hebt voor één auto, kun je er gewoon beide Bentley’s kwijt.

Daarnaast zien we iets veel minder alledaags, een Cayenne Techart Magnum. De auto is gebaseerd op de Porsche Cayenne Turbo, maar is nu nog lelijker en indrukwekkender gemaakt door de gaping holes, om het nog netjes uit te drukken, en ziet de auto er ook potenter uit. Ook heeft de auto een leuk setje Techart velgen, iets dat ik elke Porsche-rijder aan zou willen raden. Maar is de auto dan ook potenter? Met een vermogen van 450 pk, op aanvraag 500 pk, was de Cayenne Turbo al tot behoorlijk wat in staat, dus wat hun betreft kun je het laten bij 510 pk. 540 is ook mogelijk, en als je echt iets geheel anders wilt vraag je of er 600 pk in mag! Wat er dan allemaal onder je kap ligt? Een beter luchtfilter, en van het huismerk nog wat andere leuke dingetjes zoals een turbo, een intercooler, een nieuw uitlaatsysteem en uiteraard ook een nieuwe inlaat.

Een leuk ritje met wat Ferrari’s. En… Een Lamborghini!

Wat is er nou nog fijner dan al in een Ferrari rijdend drie andere Ferrari’s voor je te zien? Weet je het al? Tuurlijk, je ziet ze liever achter je. Inderdaad waren de 328, 360 Modena en 550 Maranello duidelijk wat vlotter dan de 308 GT4 Dino waar ik op het moment in zat, maar het mag niet deren. Ik kan je vertellen, pedal-to-the-metal voelt de bescheiden 240-pk’er echt erg snel aan. Deze weegt dan ook niet erg veel, laten we zeggen, zo’n 1.500 kilo met drie volwassenen en een beetje brandstof aan boord! Sportauto’s van tegenwoordig brengen met al hun ingewikkelde elektronica vaak al meer op schaal zonder dat er iemand in zit.

Anyway, in no-time zaten we op de 170, een tijdje later stonden we op het verdrijvingsvlak te wachten op een oranje Gallardo Spyder, om weer relaxed verder te touren en eigenlijk niet speciaal te gaan voor de mooie zelfprotretten die de overheid zo nu en dan aan ondeugende automobilisten stuurt (inclusief dikke bon want het betreft vaak erg mooie en kunstzinnige fotografie).

Nog drie tussendoortjes voordat het echte werk begint… Of eindigt.

Naast elkaar een Grand Cherokee SRT-8 en een Audi S6 Avant, beide potente en luxe auto’s die je niet snel zullen opvallen als je niet intern bent opgeleid door Autoblog of Autogespot. Het zit hem in details, waarvan de uitlaten natuurlijk de belangrijkste zijn, de enige functionele zelfs meestal. De 6,1 V8 van de stoere SUV – waarom zou hij rond moeten zijn? – ademt uit door twee tamelijk dikke pijpen die centraal geplaatst zijn, en als ze centraal staan schreeuwen ze om aandacht, en als ze om aandacht schreeuwen hebben ze iets te melden. 425 pk in dit geval, en dat moet er ook ergens uit. De S6 Avant houdt het bij vier uitlaten, elk even bescheiden, het schreeuwt nauwelijks om aandacht. En dat staat Audi goed. Dan hebben we nog een sectie velgen en natuurlijk de voorbumpers. De velgen zijn net wat potenter vormgegeven, maar als ik die van de S6 zou moeten kiezen nam ik het andere – glimmende donkere – model. De voorzijde zien we nu niet echt, maar ik kan vertellen dat er niet echt veel te zien is, wel wat, maar dat weten jullie zelf wel.

BMW M5 vs. Mini Cooper S Works GP

Over een BMW zul je me eigenlijk niet zo gauw bijzonder lovende woorden horen zeggen. Dat komt omdat ik wat meer ben van de kleinere merken die alleen exclusiviteit leveren, en die zitten meestal niet in Duitsland. De nieuwe M5 is erg leuk, supersnel, en de motor voorin is zelfs genomineerd, maar als ik dan toch mocht kiezen nam ik de vorige generatie. Het is een bijna vals, achterbaks ogende auto, en laat duidelijk zien dat het iets te verbergen heeft in plaats van dat het pocht met roostertjes, schreeuwende velgen en een veel te grote voorbumper. Met zijn nog vrij subtiele sinistere lichtmetaal, vier uitlaten – niet zo massief als die van de huidige M5 – en een rechte, redelijk bescheiden voorbumper, vind ik beter ogen dan het potente doch redelijk misplaatst oegnde lompe stuk plastic dat we onderaan de neus van de huidige M5 aantreffen, iets te veel van het goede vind ik, neigend naar de afschuwelijke martelingen die auto’s ondergaan in het programma “De grote beurt”. “Neigend naar” dus, want wat ze daar doen is veel erger en zelfs op een Fiat Brava nog heiligschennig.

Anyway, er is nog een andere auto die om aandacht vraagt, en dat is de Cooper S Works GP, een auto die naar mijn mening helemaal geoptimaliseerd is en velgen heeft die thuis horen in de top 10 mooiste velgen – overigens net als het schoeisel onder de M5 ernaast. Het spoilertje ziet er ook geinig en onderscheidend uit, en het “rugnummer” dat hier overigens vlak boven het hoofd van de bestuurder zit, geeft het iets speciaals. Je kunt je zo net iets beter een voorstelling maken van wanneer het exemplaar gemaakt zou kunnen zijn, het hoogste nummer is 2000 en deze had 1622. Verder is het niet erg interessant wat er aan de techniek is veranderd, de vermogenstoename ten opzichte van de Cooper S betrof zo’n 8 pk, ik meen dat er een luchtfilter was vervangen voor een betere.

Een paar Bentley’s…

Om jullie alvast op te warmen voor de grote klapper heb ik eerst nog drie plaatjes van een Bentley Arnage T en een Continental GT, maar erg veel zat er helaas niet in. Beide Bentley’s stonden tegelijkertijd voor het Amstel Hotel. Omdat ik nauwelijks kan wachten tot het moois dat nog gaat komen houd ik het nu voor gezien wat betreft dit koppel.

Twee Phantoms naast elkaar… In Nederland!!!

Deze kenden jullie als het goed is al, maar is het vermelden wel waard omdat het een waanzinnige combo is. Eerder al praatte ik jullie aan dat twee dezelfde auto’s in dezelfde kleur vlak naast- of achter elkaar een bijzondere gebeurtenis was, ookal ging het slechts om een in Amsterdam betrekkelijk betaalbare Jaguar. Hier gaat het om ruim een miljoen euro, of als we de bijna 3 ton BPM eraf halen – voor de Belgische lezers – alsnog zeven-en-een-halve ton. Misschien nog wel meer. Veel meer. Want de Luxemburgse Phantom is niet zomaar een Phantom, het is één van de 25 Phantom Blacks, en dan ook nog de bijzonderste, met rood interieur, een rode met-de-hand geschilderde lijn over de hele wagenlengte en verzilverde logo’s! Chris Luken, in de Phantom met Nederlandse platen, was zo vriendelijk om zijn bolide ernaast te parkeren. Bedankt Chris!

Rolls-Royce Phantom Drophead Coupé + Rolls-Royce Corniche IV in concoursstaat

Dan het mooiste. Of eigenlijk het minst mooie als we alleen naar het front kijken, want ik kan de koplampen, mistlampen en geenszins hoekige grill niet zo waarderen, waar ik het front van de Corniche IV toch echt een plaatje vind. Maar omdat ik na een paar regels wel genoeg gezeurd heb kan ik met recht zeggen dat ik dolblij ben met deze spot, het is een primeur voor Nederland, zou ik durven zeggen, en wel een heel erg bijzondere. De meeste primeurs – al dan niet in Nederland – zijn meestal van buitenlanders, omdat in Nederland het meeste toch wat later aan wordt geboden dan in andere landen, dan wel wordt het minder verkocht. Ik had dus net boodschappen gehaald en dacht “goh, hoe zou het er aan toe gaan in de P.C.?” Rustig… Niet veel te zien. Maar wel wàt. Héél wat zelfs! Er stond doodleuk een Phantom Drophead Coupé met een moeilijk thuis te brengen kenteken dat duidelijk van Nederlandse origine is.

Hordes mensen liepen er langs, af en toe kwam er een camera tevoorschijn, maar echt een chaos was het geenszins, waar de SLR722-612 Scaglietti waanzinnig veel aandacht trok. Ik kon vrij rustig mijn gang gaan, voor de auto waren spreekwoordelijke kilometers ruimte ter beschikking gesteld aan de fotografie, en op een gegeven moment kwamen er twee mannen aan die me wel erg bekend voorkwamen. En ik hun ook. “Ik sta er vanavond toch wel op he!”, refererend naar het uploaden van plaatjes op autogespot. “He”, dacht, “dat gezicht ken ik, en de uitspraak ken ik!”, deze man had ik al eerder gezien in een zee van Ferrari’s. De andere man bleek ik jaren geleden eens te hebben ontmoet bij een Silver Cloud III Drophead Coupé met Mulliner Park-Ward koets, tevens heeft hij nog ander mooi speelgoed. Terwijl ze rustig wegreden kwam één van de voorvaders van dit model uit een zijstraatje, een Corniche IV!

De auto’s kwamen direct achter elkaar te rijden als in een promo-tour, maar niets ervan, dit was puur toeval. Een paar minuten later hadden de auto’s zich geparkeerd voor een hotel en stonden de drie mannen enthousiast over hun auto’s te praten. De Phantom Drophead bleek één van de eerste vijf geleverde exemplaren te zijn, zo meldde een website afgelopen donderdag, allen voorzien van de gepolijste aluminium motorkap en de zeer kostbare teakhouten kapafdekking, een optie waar overigens talloze manuren in zijn gaan zitten. De Corniche IV, die de meesten van jullie wat minder indrukwekkend zullen vinden, had ook een leuk verhaal. Het is het één-na-laatst geleverde exemplaar, uit 1996, en is niet eens geleverd aan degene die hem aanvankelijk had besteld, maar aan een liefhebber die dit prefereerde boven een Azure, op dat moment het enige serieuze alternatief. Maar meneer wilde per se een Corniche, en kon hem nog bemachtigen! De auto wordt vrij weinig gebruikt en ziet er dan nog helemaal geweldig uit, het interieur is als nieuw!