Ik realiseer mij dat menigeen de titel zal ervaren als een pure vorm van vloeken in de kerk, maar na het overweldigende enthousiasme over klassieke auto’s, aangewakkerd door onze columnist Michiel, wil ik toch ook een keer een ander geluid laten horen. Laat ik voorop stellen dat ik respect heb voor de passie die mensen voor oude auto’s hebben, maar persoonlijk heb ik dus helemaal niets met de klassiekers. Zonder mensen opzettelijk tegen de schenen te willen schoppen, is een klassieker in mijn beleving niets meer dan oude rommel die alleen maar ouder wordt.
Wanneer je de columns van Michiel leest, dan druipt de passie er vanaf, maar ik voel het niet en ik snap het niet. Vanwaar toch die hang naar voorbije glorie, dat primitieve, dat spartaanse. Terwijl de moderne techniek ons tegenwoordig zoveel te bieden heeft, blijven nog zoveel mensen in dit kader verlangen naar een tijd waarin velen van ons nog niet eens geboren waren. Voor de beeldvorming van wie er nu aan het woord is, is het wellicht nuttig te vermelden dat ik het vak geschiedenis op de middelbare school bij de eerste gelegenheid die ik had, heb laten vallen. Een Engels gezegde luidt: “you can’t know where you’re going, unless you know where you came from”. Ik heb zelf meer zoiets van: “Let bygones be bygones”.
Misschien wat ver gezocht, maar wanneer ik mensen zie die helemaal idolaat zijn van oude auto’s, dan moet ik altijd denken aan kampeerders. Kamperen (lees: creperen) is bijvoorbeeld ook zoiets dat ik totaal niet snap. Voluit genieten van een welverdiende vakantie doe je toch niet op een luchtbed in een nylon tentje? Met een toiletrol onder je arm een grasveld oversteken om te kunnen poepen, of douchemuntjes kopen om je te kunnen wassen, waarbij je muntje altijd op is op het moment dat je je net hebt ingezeept. Nee, vakantie vieren doe je lekker in een comfortabel hotel of appartement, maar toch zijn er miljoenen mensen die ieder jaar weer met passie en vol overgave hun tentje opzetten en maximaal genieten van de eenvoud. Mag ik de liefde voor oude auto’s omschrijven als “maximaal genieten van de eenvoud”?
De aanhangers van klassieke auto’s verwijten de moderne auto’s vaak dat deze met alle hun veiligheidssystemen teveel werk uit handen van de bestuurder nemen, wat ten koste gaat van het pure rijgenot. Wordt dan even vergeten dat de auto’s van tegenwoordig gemiddeld veel meer vermogen hebben dan die ouwe beestjes van vroeger? Tel daarbij op dat het verkeer vandaag de dag een stuk drukker is en veel meer eisen aan de bestuurder stelt. Zelf vind ik autorijden heerlijk en houd er een vlotte rijstijl op na, maar ik zou het lijstje met drieletterige afkortingen echt niet willen missen. Vooruit, ik moet toegeven dat voor degene die zonder alle elektronische hulpjes wil rijden, er helaas niet zo heel veel mogelijkheden zijn. Je zou een enorme low-budget auto kunnen kopen, waarbij de verschillende veiligheidssystemen zijn wegbezuinigd, maar daar zul je weinig plezier aan beleven. Aan de andere kant van het spectrum kom je dan al snel terecht in het dure segment van sportauto’s waarbij deze elektronica wordt gezien als overbodige ballast. Wat mij betreft in veel gevallen onterecht, want er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarbij menig prachtige sportauto nu nog vrolijk rond zou rijden wanneer deze was voorzien van wat elektronische hulpjes, maar deze bolides maken nu vooral furore op www.wreckedexotics.com.
Een ander verwijt dat de moderne auto’s nog wel eens wordt gemaakt is dat wanneer ze je even in de steek laten, je ze doorgaans niet kan overtuigen de route weer te vervolgen, met een paar eenvoudige ingrepen onder de motorkap. Dit kan ik niet weerleggen, maar dat is de prijs die ik graag betaal voor alle luxe en comfort die daar tegenover staan. Daarbij ben ik een grote liefhebber van mooie auto’s, maar absoluut geen techneut. Met twee linker handen en het technisch inzicht van tuinboon, heb ik ook absoluut geen behoefte om onder de motorkap te duiken. Geheel in strijd met het motto “iedereen moet vooral doen waar hij of zij goed in is”, ben ik toch een keer onder de motorkap gedoken, maar na dat avontuur was ik ook in één klap genezen. Ik zal jullie een anekdote vertellen waarvoor ik mij lange tijd erg voor geschaamd heb, maar vele rekeningen van mijn psycholoog verder, durf ik er eindelijk openlijk over te spreken en het zelfs met onze duizenden bezoekers te delen.
In 1991 behaalde ik op 18 jarige leeftijd mijn rijbewijs. Mijn eerste auto was een rode 1.3 liter Opel Kadett hatchback uit 1986. Prima karretje, maar na verloop van tijd begon hij mij af en toe in de steek te laten. Op geheel onvoorspelbare momenten wilde mijn Kadetje dan niet meer starten. Wanneer ik de sleutel in het contact omdraaide was het enige dat ik hoorde een korte tik en voor de rest gaf de motor geen enkele sjoege. Mijn vader wist mij te vertellen dat het probleem waarschijnlijk werd veroorzaakt door de startmotor die af en toe blijft hangen. Het wil dan wel eens helpen om een paar tikjes op de startmotor te geven, volgens die ouwe van mij. Hij had gelijk, want iedere keer wanneer mijn auto er even de brui aan gaf, tikte ik met een hamer een paar keer op de startmotor en ik was weer King of the road.
Toch begon dit probleem steeds vaker op te treden en ik werd het op een gegeven moment ook zat om iedere keer (overigens steeds harder) op de startmotor te moeten hameren. Dus besloot ik dat het wellicht een goed idee was om de startmotor te vervangen. Ik had even een blik onder de motorkap geworpen en besloten dat ik die startmotor zelf wel kon vervangen. Ik had de startmotor vakkundig gedemonteerd en ging in de auto van mijn moeder langs de autosloperijen op zoek naar een startmotor voor mijn Kadett uit ’86. Bij de eerste autosloperij liep ik naar de caravan waarin de eigenaren van de sloperij relaxed een bakje koffie zaten te drinken. Met mijn startmotor in de hand liep ik naar binnen met de vraag: “Heren, ik ben op zoek naar een startmotor als deze.”. De mannen keken elkaar aan, probeerde hun lach in te houden, maar dat lukte niet. Hard lachend was het antwoord: “Startmotoren hebben we hier zat, maar dát is geen startmotor, dat is een dynamo!”. Mijn wereld stortte even in, wat stond ik daar voor lul. Ik had dus weken lang op de dynamo staan rammen. Kennelijk zo hard dat de trillingen van de klappen zelfs de startmotor bereikten. Ik ben toen heel snel weer naar huis gereden, heb de dynamo weer gemonteerd en besloot na deze afgang nooit meer iets onder de motorkap van een auto te doen.
Ik kan niet goed beoordelen of deze ervaring er iets mee te maken heeft dat ik geen gevoel heb bij oude auto’s. Ik geloof ook niet dat het erg veel zin heeft om er over te discussiëren, want er is geen gelijk in deze. Je voelt het of je voelt het niet. Wat niet is, kan misschien nog komen, maar tot die tijd overleef ik prima zonder al die oude rommel.
Natuurlijk mag iedereen reageren, maar de liefhebbers van oude auto’s zijn bij de columns van Michiel al uitvoerig aan het woord geweest. Ik ben dus vooral benieuwd of er nog meer mensen zijn zoals ik, die helemaal niets voelen bij oude auto’s.
Moderne elektronica maakt mensen lui. Waarom fatsoenlijk met een auto leren omgaan, wanneer de elektronica je fouten opvangt. Waarom heb je sterke armspieren nodig, wanneer stuurbekrachtiging je helpt. Waarom leren parkeren, wanneer je parkeerhulpen hebt. Moderne auto’s prefereren is als liever porno kijken dan zelf sex hebben. Waarom zou het het zelf doen? Daar wordt je maar moe van. Je mist dan echter ook het plezier.
Verder worden auto’s doorgaans steeds minder aantrekkelijk. Een mooi motorgeluid mag niet. Het moet stil zijn. Qua vormgeving moeten ontwerpers steeds meer compromissen treffen voor bijvoorbeeld voetgangersveiligheid. En met snelheidsbegrenzers e.d. wordt dat alleen maar erger. Geef mij toch maar een (semi)klassieker. Minder vermogen dan nu? Hoeft niet. Een Cobra 427 uit ’65 zit toch al dik boven de 400 pk. Verder is pure snelheid niet belangrijk op de weg. Wel snelheidsbeleving. En die ligt bij klassiekers vaak hoger.
Dat niet iedereen wat ziet in klassiekers is maar goed ook. Kunnen klassiekerrijders zich tenminste onderscheiden van het klootjesvolk.
Ik sta achter jou Peter!
Overigens zijn de meeste auto’s op wrecked exotics wel degelijk uitgerust met moderne elektronica. Volgens mij maken deze veiligheidsvoorzieningen mensen alleen maar overmoedig.
Who’s the man!!!????
PETERRRRRRRR
hahaha…. helemaal met je eens, kul!
@Peter: “Een mooi motorgeluid mag niet. Het moet stil zijn.”
Niet altijd hoor: http://www.evosport.com/public/video/mbze55eis/MOV09700.MPG
Ik ben het met je eens Dennis, een paar exotische klassiekers daargelaten – Ferrari’s, Mustangs, Porsches en dat soort werk. Een Peugeot 404 hoort daar zeker niet bij!
Mooi verhaal ook over de dynamo, ha, stond jij zeker ff voor lul! Nu hebben die gasten met een sloopbedrijf er altijd een handje van om je voor lul te laten staan volgens mij…
@ Peter: beleving is volgens mij helemaal subjectief aan degene die beleeft – ook de beleving van snelheid. De ene beleeft plezier aan meer onder zijn auto liggen dan erin rijden – anderen (ik) dus niet.
Ik zit op lederen bekleding, heb achterwielaandrijving en de auto had al chroom op de afdekbehuizing van de bouten van de velgen voordat de *bling bling* negert die zonodig chromen velgen moest hebben geboren werd. Ik heb geen navigatie, geen ECU, geen rem en stuubekrachtiging, geen ABS, geen ESP en geen airbags. Mis ik het? Nee, zo’n auto is niet om mee te scheuren.
Verder is niet elke klassieker hetzelfde. Ikzelf heb helemaal niets met de DS of Michiels peusje 404. Het is zeg maat zoals moderne auto’s, je vindt het mooi of niet. Als ik Dennis een tip mag geven, koop een klassieker en ervaar het zelf, een beetje info zoeken en de juiste mensen vinden en al het onderhoud kun je zelf doen, daar komt geen laptop aan te pas.
Wat je ook kunt doen is een moderne klassieker. Enige nadeel is dat je dan wel weer injectiemotoren hebt.
Als laatste een investeringstip: Koop een Porsche 911 993, deze gaan nu al voor bijna hetzelfde geld als een 996 van de hand en omdat het de laatste luchtgekoelde Porsche is zal hij onder de liefhebbers erg gewild blijven. Dit is zeker een gewilde klassieker voor de toekomst.
Ik sta ook voor 100% achter peter.
En daarbij mijn volvo uit 1969 mag dan wel niet de modernste zijn, maar als het bijvoorbeeld over remmen gaat, mag ik dan wel geen abs hebben maar beschikt de auto over 4 schijfremmen waarmee ik er menig moderne auto volledig uitrem.
Jep, ik sta achter Dennis.
Volledig eens met Dennis
Goed verhaal! Ook ik hou niet van klassiekers! Kan mij wel heugen dat ik ooit een koppelingskabel brak van een Porsche uit ’69. Ik ga naar Hoogeboom (Porschedealer) in Rotterdam en koop een nieuwe kabel van bouwjaar’74 (omdat ik zo nodig een jongere type auto wilde noemen). Ben ik wekennnnn bezig geweest om die kabel er onder te krijgen. Komt mijn vader eraan …die paste die kabel aan en zette hem er zo onder, binnen een kwartier! KIJK echte monteurs zie je niet meer. ..Heb hem ook nooit kunnen vertellen dat ik de verkeerde kabel had haha.
Alles gaat tegenwoordig met computers en elektronisch. Sloperijen vragen tegenwoordig de hoofdprijs en zelf eraan sleutelen doe je eingelijk ook niet gauw meer.
Nee.. geef mij toch maar een zeer mooie (nieuwe) (exclusieve) sportauto of luxe auto.
Geweldig verhaal Dennis! Strakke actie met die dynamo. ;)
Je zou bijna gaan denken dat je jezelf geen autoliefhebber mag noemen op het moment dat je niets moet hebben van die ouwe barrels. Ik wordt helemaal geil van al die strak gestroomlijne brute snelheidsmonsters van tegenwoordig, maar zo’n ouwe klassieker maakt ook bij mij niets los. Mensen die maar blijven roepen dat vroeger alles beter was, wordt toch eens wakker en leef vandaag.
@Dirk nou ja… G ook weer niet! maar??? je hebt wel gelijk.
Peter: 100% eens!
Mijn 35-jarig oudje heeft net zoveel PK’s als mijn moderne koekblik. De pret van een powerslide, met je kont op de weg, gebrul in je oren en werken met je spierballen om te sturen is mooier dan:
– hard optrekken in een Z8
– rond een circuit in een Ferrari
– donutten in een SZ
Ik heb het allemaal gedaan, en het echte rijden leer je in een kale oude sportwagen. Zelf sturen, remmen, corrigeren, met zo weinig mogelijk tussen jezelf en de weg (of een boom).
Bijkomende voordelen:
– kosten zijn belachelijk laag
– je rijdt niet voor joker omdat je geen foute proleet kan zijn.
En wat is er leuk aan techniek? Een carburateur is een stuk mooier dan een printplaat.
@ Van Dullemen da’s ook waar? Heb zelf ook een wat oudere auto met 400 pk en toevallig rij ik er ook mee op het circuit. Alleen wat ik dus bedoel waarom zo’n verschikkelijke oude klassieker opknappen en op de weg, dan een gemoderniseerde auto? Heb je toch meer aan? Respect heb ik hoor? voor de mensen die dat mooi vinden…. maar ja ik hou van wat met de tijd meegaan.
Groetjes
En het leuke van techniek is…… dat je me via mail kan antwoorden.
Klassieker-rijders = masochisten!
Een heel erg oude auto (met een mooi woord klassieker genoemd) is onbetrouwbaar, vervuild enorm, zeer onveilig (aktief & passief), en roesten onder je reet weg. En meestal zijn ze nog erg lelijk en duur ook. In de shredder met die meuk! Of op transport naar de arme negertjes in Afrika.
Tuurlijk is techniek mooi, omdat ik 25 jaar geleden een computertje kocht weet ik nu hoe ik problemen kan oplossen. Vraag een willekeurige gebruiker een netwerkprobleem op te lossen en hij heeft geen idee.
Met auto’s is het net zo: begrijp je de basis, dan snap je de top. Als je zelf b.v. de rijkheid van je mengsel kan instellen, weet je hoe je auto onder bepaalde omstandigheden presteert en waarom. En volgens mij kunnen mensen die de techniek inhoudelijk begrijpen beter presteren dan techno-analfabeten. Kijk maar naar de F1: Senna en Schumacher zijn zo goed omdat ze perfect konden/kunnen communiceren met hun monteurs.
Voor de fans van moderne glimmende “techniek”: het kennen van afkortingen is duidelijk niet hetzelfde als het hebben van technisch inzicht.
@Dennis: als God had gewild dat we gingen kamperen had Hij geen 5-sterrenhotels gebouwd… ;-)
Zouden al die klassieker fetisjisten ook nog steeds met een telraam rekenen i.p.v. een calculator, omdat de sound van de kralen zo lekker authentiek klinkt. In het geluid van de zachte toetsjes op een calculator zit natuurlijk geen enkele passie. Rammelende kralen, dat willen we horen! Wake up guys!
@Dirk: LOL!
@dennis
“… heb de dynamo weer gemonteerd en besloot na deze afgang nooit meer iets onder de motorkap van een auto te doen. ”
iedereen maakt toch al eens fouten? Ik zelf heb eens meer dan een maand elke avond van 9tot 12 bezig geweest met men versnellingsbak te vervangen.
en ohja, mij boeien klassiekers omdat hun techniek niet eenvoud ofzo is, maar omdat het altijd door jou kan gerepareerd worden en het 100% vast staat, bij wagens tegenwoordig is electronica niet altijd 100% water dicht, bij zuivere techniek… altijd ;-)
wat voor een oltimer bezit je dan dekster
@ Peter: Helemaal mee eens! Het rijden in een M3 e30 heeft een veel hoger fun gehalte dan het rijden in een M3 e46 met de nieuwste snufjes. Een lekker ritje in een M3 e30 geeft mij echt kippenvel het ”geluid” de ”rij eigenschappen” het agressieve model het klimmen en dalen in de toeren echt onbeschrijvelijk hoe dat voelt. De M3 e46 is ook wel een apart gevoel maar toch de eerste blijft de beste!
Het moeilijkste in de autowereld is het in de waarde laten van andermans smaak. Laat de een lekker aan zijn ouwe kever meubelen terwijl de ander zijn civic volhangt met plastic, come on… dit gaat toch nergens over?
ik denk dat Michiel heel goed aangaf waar een deel van de lol vandaan komt…. een klassieker is je maatje, je doet het samen. Daar hoeft niets masochisitsch aan te zijn…. denk aan gokken, waarom is het leuk? Niet om de keren dat je verliest, maar door de enkele keer dat je wint….. De keerzijde van een klassieker is idd dat de auto stuk gaat, je wel eens in de steek laat. De lol kan dan zitten in het feit dat JIJ je oudje zelf weer aan de praat hebt gekregen.
Verder is de beleving in een klassieker totaal anders. Stuurbekrachtiging is eigenlijk meestal stuurverkrachting, je voelt er vrijwel niets meer door. Moderne auto’s rijden met veel gemak hoge snelheden (zelf een Ford Fiesta of zo rijdt zonder problemen 170 en je hebt niet het idee dat je gevaarlijk bezig bent). Een klassieker rijden is vaak leuker omdat je er bewust mee om moet gaan. Een oude versnellingsbak schakel je met meer gevoel en aandacht dan een tiptronic. Een auto met iets minder grip heeft een grensbereik wat je zonder al te gekke capriolen uit te halen kunt ontdekken. Een moderne auto is vaak zo steriel dat je de grens niet voelt aankomen en de snelheden moeten dan ook al erg hoog liggen…. gevolg is dat ALS je eenmaal die grens vindt het vaak ook een serieus probleem is. En zonder ESP eindigt zo’n verhaal dan vaak in schade (of een schuiver die toevallig goed afloopt)
Ik ben geen echte sleutelaar, ik geniet vooral van het rijden. Het gevoel dat de auto mij geeft. Het feit dat ik zonder al die moderne meuk meer mijn best moet doen betekent dat zo’n auto me dwingt mijn gedachten van werk en drukte te verleggen naar rijden…. rijden, alleen maar rijden…..
(en ja voor de zakelijke hoge snelheidsrun van 120km naar een klant geef ik absoluut de voorkeur aan mijn vrijwel nieuwe leasebak met alle voorzieningen en veiligheid die daar bij hoort, maar ik heb dus allebei niet één van de twee)
Misschien nog een punt dat toe te voegen is aan de discussie; gewicht : allerhande komforttoestanden en veiligheidsmaatregelen maken auto’s steeds zwaarder.
Een Lotus van 970kg is tegenwoordig licht, terwijl een Cortina of Guilia zonder achterbank moeiteloos onder de 800kg duikt.
Dit heeft niet enkel een onmiddelijk effect op de prestaties (pk/kg verhouding) maar zeer zeker ook op het stuurgevoel en de connectie bestuurder – auto.
Geef daarbij wat moderne dempers en rubber aan zo’n oudje en je kan nog wat meemaken.
vraagje aan Dennis en zijn medestanders….. Heb je al eens gereden in een leuke klassieker (en welke dan) en wat herinner je je nog van die auto?
@speedy
ik bezat een oude ford cabrio van 1942
maar het heeft niks met de wagen te maken hoor, het was ik die er niks van bakte ;-)
Ai, ik kan hier een heel lang verhaal gaan houden. Maar ’t is al laat ;)
Naar mijn mening heb je gepassioneerde rijders en zij die meer gaan voor de prestaties, de kekke looks, da badge en de hipste techniek. Klassieker of niet, dat maakt dan niet uit.
Kijk, een Rari Tona of een DeTomaso Pantera of een Miura krijgt iedereen plat. Maar wie warmloopt voor een katterugje:
. . . een simpel Spitje:
. . . of een Alfa GT Junior:
. . . heeft naar mijn mening iets meer gevoel in huis.
Het gaat ze dan blijkbaar om iets anders. Ik noem het ‘een warm autohart’. En noem me een ouwe lul of voor mijn part een tunnelviewer, als ik met een autobuff spreek of mail, haal ik ze er zo uit. Dat ‘iets’ is bij diegenen met dat warme hart telkens weer verassend en anders. En dus interessant. De pk-neukers en chroompoetsers zijn me na een paar zinnen meestal al :geeuw: f***ing boring . . .
Binnenkort meer ;)
Trusten!
@Dink: “De pk-neukers en chroompoetsers zijn me na een paar zinnen meestal al :geeuw: f***ing boring . . .”
Hiermee geef je toch aan een minstens even zo bekrompen navelstaarder te zijn als diezelfde bekrompen navelstarende pk-neuker. De èchte liefhebber herken je volgens mij toch in diegene die zich het beste kan verplaatsen in de passie van de andere liefhebber.
Ook al staat het onderwerp van de passie ver van je af, de passie zelf moet toch een feest van herkenning zijn.
@sacha: dat ben ik wel met je eens….. ik heb eigenlijk niets met kevertjes, maar op de landelijke keverclub dag heb ik erg genoten van de passie van de fans voor hun auto’s en van de verschillen tussen de auto’s.
Wat ik met wel afvraag: zijn Dennis en de medestanders gehecht aan hun moderne auto of zouden ze hem/haar zonder blikken of blozen vervangen door iets nieuwers/snellers/mooiers?
En bovenstaande vraag stond ook nog open:
“vraagje aan Dennis en zijn medestanders….. Heb je al eens gereden in een leuke klassieker (en welke dan) en wat herinner je je nog van die auto?”
@Woody: Ik was even verwijderd van een PC, maar je hebt nog twee antwoorden van mij tegoed.
Ik heb een aantal jaar geleden weleens in een tweetal oldtimers gereden.
– Een Ford Taunus uit 1967
– Mercedes-Benz 280 SL Pagode uit 1970
Op zich is dat natuurlijk voor een keertje wel een bijzondere ervaring en ik zou ook best nog weleens een keer in zo’n oud beestje willen rijden, maar ik was daarna niet meteen verliefd of verkocht. Daarvoor is het mij toch allemaal te primtief, te spartaans, te oud. Ik ben een man van deze tijd en teveel gehecht aan luxe en comfort die de moderne techniek ons te bieden heeft. Over smaak en beleving kunnen we helaas niet twisten.
En of ik mijn huidige auto zonder blikken of blozen zou vervangen door iets nieuwers/snellers/mooiers? Absoluut! Zonder twijfel direct! Maar dat komt omdat ik mijn droomauto niet kan betalen. Wanneer ik zoveel geld had dat ik mijn droomauto zou kunnen betalen, dan zou ik ‘m natuurlijk niet zomaar inruilen voor iets anders. Nu niet meteen vragen wat mijn droomauto is, want er zijn verschillende kandidaten die daarvoor in aanmerking komen, maar daar zit écht geen klassieker tussen.
@sacha: dat kan best kloppen. Ieder z’n eigen niche . . . .
Mijn vader heeft een Chevrolet Impala van ’64. Deze auto is niet ingeschreven als oldtimer, want dan mag je maar in een straal van 35 km rond je huis rijden. Ieder jaar wordt de Chevy gekeurd, net als alle andere dagelijkse auto’s. Met andere woorden: deze auto is eigenlijk geschikt voor dagelijks gebruik. Hij start altijd van de eerste keer, ook al heeft hij 2 maand stil gestaan. En de motor draait perfect.
Iedere keer de Chevy van stal wordt gehaald, is voor mij persoonlijk een feest. Met z’n 3en naast mekaar doorgezakt op de voorbank. Dat fantastische geluid van de zescilinder, de specifieke geur van het interieur, de statige lengte, de dikte en zwaarte van de deuren, de klap waarmee de deuren in het slot vallen…
En je ziet onderweg wel heel duidelijk wie oldtimer-fan en -hater is. De fans steken hun duim op, komen naast je rijden op autostrade en verlenen je voorrang (met zo’n kolos is enige voorzichtigheid wel aangeraden in de stad) of komen een praatje slaan.
Onze Chevy is al 42 jaar een familiestuk en dat zal hij blijven. Nooit doen we hem weg.
Woody, een kennis van mij heeft Opel Record Olympia uit 1953. Een zeer exclusief en goed onderhouden model. Ik heb er weleens in meegereden, maar niet zelf gereden. Als je ervan houdt, is het natuurlijk helemaal fantastisch, maar ik heb er niets mee. Dennis slaat de spijker op als hij zegt dat het oud is en alleen maar ouder wordt. Die kennis van mij is er continue mee bezig. Dat is natuurlijk niet erg zolang het je hobby is, maar nogmaals het is niet mijn ding. Voordeel van een klassieker is wel dat deze wat meer binnen handbereik is. Voor 10.000 euro heb je al een hele aardige klassieker. Als budget geen rol speelde zou ik een dikke Porsche Carrera GT onder mijn bips willen hebben, maar ja dat zal altijd een droom blijven.
“En of ik mijn huidige auto zonder blikken of blozen zou vervangen door iets nieuwers/snellers/mooiers? Absoluut! Zonder twijfel direct! Maar dat komt omdat ik mijn droomauto niet kan betalen. Wanneer ik zoveel geld had dat ik mijn droomauto zou kunnen betalen, dan zou ik ‘m natuurlijk niet zomaar inruilen voor iets anders. Nu niet meteen vragen wat mijn droomauto is, want er zijn verschillende kandidaten die daarvoor in aanmerking komen, maar daar zit écht geen klassieker tussen. ”
maar zou je ook die droomauto nog vervangen? zo niet heeft het gewoon te maken met leeftijd denk ik, niet opgegroeid zijn met al die oude bakken en dus er niets voor voelen, maar met de autos waar je nu mee opgroeid wel een band hebben en dus later ook van klassiekers zult gaan houden (ik weet niet hoe oud je bent>?).
overigens zie ik de huidige betaalbare autos echt nooit “leuke klassiekers” worden, daar hebben ze te veel electronica voor die binnen 15 jaar stuk is
@tim: “overigens zie ik de huidige betaalbare autos echt nooit “leuke klassiekers” worden, daar hebben ze te veel electronica voor die binnen 15 jaar stuk is”
Een gekke gedachte wellicht, maar zouden dingen die stuk gaan niet gewoon te maken zijn? Zoals er nu nieuwe onderdelen voor oude bakkies op de freesbank nieuw gemaakt worden zo is vast de electronica ook te maken. Nu lijkt het nog heel ingewikkeld, maar later lachen ze erom en flashen ze zelf even een EPROM met de benodigde software.
@Tim: Je vraagt een aantal dingen waar je het antwoord al op hebt. ;)
Je vraagt:“maar zou je ook die droomauto nog vervangen?” In het stukje dat je zelf in je reactie citeert, staat dat ik mijn droomauto natuurlijk niet zomaar zou vervangen als ik deze op een dag zou kunnen betalen.
Je vraagt: “ik weet niet hoe oud je bent?” De vlugge rekenaars kunnen mijn leeftijd berekenen aan de hand van mijn artikel, want daarin staat In 1991 behaalde ik op 18 jarige leeftijd mijn rijbewijs.
De stelling dat de auto’s van vandaag nooit klassiekers zullen worden, deel ik niet. Alles is onderhevig aan tijd. Wat nu modern is, is over 50 jaar antiek. Dat geldt net zo goed voor onze huidige auto’s. En zoals Sacha ook al zegt, kunnen de dingen die stuk gaan, gewoon weer gemaakt worden.
@ Tim “zo niet heeft het gewoon te maken met leeftijd denk ik, niet opgegroeid zijn met al die oude bakken en dus er niets voor voelen, maar met de autos waar je nu mee opgroeid wel een band hebben en dus later ook van klassiekers zult gaan houden”
Dat is BS, mijn Volvo is meer dan 2x zo oud dan ik. Het gaat gewoon om wat je mooi vindt. Sommigen van mijn leeftijd rijden Golf 1,2 of 3 al dan niet met plastic een zonder een aantal dempers. Daar heb ik niks mee. Voor mij geen zwart leren jas, wit nike petje, Air Max, oorbellen en een raveteef naast me op mijn stoel. Ik ga meer voor klasse.
Voor de mensen die zich afvragen wat een raveteef is (zoals ik):
http://images.google.com/images?safe=on&q=raveteef
@ Sacha; hoe oud ben? 80? :-P
Vroegah, toen men nog naar *oenk*-muziek luisterde, ook bekend als hardcore heette de vrouwelijke gabber raveteef. Tegenwoordig zijn het meer de vrouwelijke partyflockertjes, van partyflock.nl, en van trance/techno/house-types. Lekker op een driekwartsmaat met ontzettend-veel-beats-per-minute staan hossen bij sensation black. Tenminste, die herrie hoor ik altijd uit die ricer-golfjes komen.
als ik de ervaring van Dennis en Dirk lees dan denk ik….. dat zou ik ook niet boeiend vinden….. Een Taunus en een Rekord…. oei, zijn dat ook klassiekers? Ja eigenlijk wel, maar die zouden de longlist niet eens halen bij mij.
Eigenlijk moet je eens in een oude Alfa of Lancia of een klassieke Ferrari of iets dergelijks rijden en dan kijken of je het wat vindt. Echte sportieve auto’s met ziel EN pk’s. Het mogen dan wel oudjes zijn, maar een beetje Alfa rijdt met het grootste gemak een budgetauto van tegenwoordig zoek op een bochtige weg.
Kan overigens nog steeds best zijn dat enkele mensen het dan nog steeds niets vinden….. maar dat zijn ten minste auto’s met karakter en uitstraling, bijzondere paragrafen in de automobiel geschiedenis. Dat kan ik van een taunus (met alle respect) niet zeggen.
@Woody: Alleen om jou een plezier te doen, zou ik in alle soorten en maten klassiekers een ritje maken, maar feit is: het trekt me niet! Sorry. :(
ik zal het niemand kwalijk nemen. Het is geen kwestie van moeten. Alleen gun ik anderen ook wel de lol van een leuke auto en ik vind klassiekers (ook) leuk.
Maar geef me een brandnieuwe (met de lucht er nog in) met wat pk’s en een leuk weggedrag en dan vermaak ik me ook goed hoor!
Gelukkig vinden we niet allemaal hetzelfde leuk… en contrast hebben we ook nodig. Zonder gewone auto’s ook geen bijzondere auto’s. Zonder regen geniet je een stuk minder van de zon. Ik hou net zo goed van een bijzondere karaktervolle nieuwe als van een oude, maar voor mij heeft een klassieker toch wel iets extra’s. Maar een F430 zal me waarschijnlijk een zelfde bijzonder gevoel kunnen geven.
Zo’n 4.5 litre Bent lijkt me helemaal geweldig, helaas voor zeer weinigen bereikbaar. Extra genieten dus als ik er één tegenkom. Dit was een echte liefhebber die – net als wij in de TR4 – bij dreiging van regen gewoon met de kap open een rally reden.
Dit is al een stukje dichterbij. Ik ken een creatief directeur – geen onaardig vermogen dus – die toch z’n ’83 911 de deur uit deed vanwege de enorme onderhoudskosten. De TR6 is een favoriet. Eenmaal in gereden en verslaafd. Als ik ergens 25k bij elkaar scharrel wil ik een lavendelblauwe. En een garage op temperatuur natuurlijk ;)
Een kennis heeft een zalige DS, met de 5000 kilometerbeurt in z’n kofferbak. Als ’t daar tijd voor is, picknicken z’n vrouw en kinderen even in de berm. The true spirit.
Vroeger zag je ze veel, en vond je ze snel: Simca Rally.
Deze hield ik met gemak bij, op weg naar een klassieker rally. Toch denk ik dat de Simca chauffeur een hoop meer lol had dan ik in m’n Golfje . . .
Deze Panhard had een Rotterdamse eigenaar die hartstochtelijk over z’n tweepittertje kon vertellen. Enorm boeiend wat er om zo’n auto heen hangt qua techniek, historie en zijn belevenissen. Ik geniet daar enorm van, overigens net zo als van de verhalen van de eigenaar van een Ferrari of Rolls.
Deze NSU Ro80 – met wankelmotor – staat al een tijdje te vergaan. Doodzonde, maar wie pakt ’t op? Een flinke en lastige klus om deze op de weg te krijgen . . . en te houden.
Stiekem droom ik van een zespitter TA . . . Maar helaas ben ik een veel te ongedurige en snelle jongen voor zo’n statige auto.
Zomaar even een grabbel uit de fotodoos, en kijk nou eens wat een enorme diversiteit . . . Ik denk wel dat het klassiekervirus je echt moet pakken. Je hebt ’t of je hebt ’t niet.
…Je hebt ‘t of je hebt ‘t niet..
Zo is het maar net ;)
@sacha: heb jij ’t?
Voordeel van klassiekers: ze maken er geen meer dus degene die er zijn worden alleen maar meer waard. Het is een goede belegging (als je juist kiest, het is zoals met antiek, iets heeft niet zomaar waarde alleen maar omdaàt het oud is)
@Dink: Nee. Maar ik ben zeker niet anti. Ik wordt van sommige modellen ook warm hoor: SL Pagode, DeLorean, BMW 635CSi, Jaguar XJ220. Maar de hastle (ik heb DeLoreans gehad) die je ervna hebt is mij het uiteindelijk niet waard. En ik vind ook wat te zeggen voor stoelmassage/verwarming.
Beetje late reactie, en misschien heel simplistisch.
Ik ben dol op klassiekers. Vrijwel alle klassiekers. Maar zou ik voor mezelf een keuze moeten maken, zou ik uitkomen op een Britse of Italiaanse klassieker.
Kijk, de een drinkt gewone koffie, de ander wil cappucino of caffé latte.
De een houdt van rugby, de ander van voetbal.
Wat maakt het uit? Ik heb Dennis’ verhaal met plezier gelezen en begrijp best waarom hij niks in klassiekers ziet. Ik heb geen reden om hem daar op aan te vallen. Het is zijn mening en hij beledigt niemand.
Vermenigvuldig het artikel met -1 (ga ik te snel?) en je hebt mijn verhaal. Afgezien van die pleerol op de camping en zo… ;)
Tegenwoordig hebben auto’s geen stuurstang meer, in plaats daarvan servo’s en drive by wire. Dit is ook zo voor brandstofsysteem en remmen.
In een klassieke sportwagen zijn deze verbindingen fysiek, je voelt alles wat je doet in zo’n auto. Verder is het tweaken van de techniek leuk, onsteking verlaten, dikkere naalden in je carps, kop vlakken en flowen etc,..
Als ik het gedrag van mijn TR6 wil veranderen hoef ik niet naar de gararge voor een of andere chip, een beetje tweaken hier en daar en ik heb een totaal anders aanvoelende auto, van racebak naar GT is een eitje.
Probeer dat eens met een moderne auto,…
@Dink (o.a) en voor wie er wel van houdt….
Oudjes op het circuit :-)
http://www.youtube.com/watch?v=jucBaD7iv2U
W0o0dy bedankt! Maar net als m’n auto (Morris 1300 Super de Luxe, 1968) is m’n computer (iMac DV SE, ca. 2000) ook een oudje. Ik kan ’t filmpje dus niet zien :(
Vreemd, want normaal werkt YouTube feilloos, zelfs op m’n ‘doorkijk-PC’…
Ah! Update: het filmpje werkt toch! Nogmaals bedankt! :)
Het geluid loopt zelfs synchroon met ’t beeld!
A.U.B. weg met die oude ijzer.
DAT oude ijzer CSL, DAT oude ijzer.
@JANUS
Soms wil ik een column zo snel mogelijk verlaten, dat ik niet eens meer weet wat ik schrijf. ;)
Ah, de taalpurist in JANUS steekt zijn kop weer op! :) ;)
GOED ZO!!!
he verdorie, staat er weer http://www.elise111 als link onder mijn nickname…
hoe kan dat nou?
Jaja,
Ik lees hier van alles wat, maar laat ik dan toch even dit zeggen.
Als je liever in een nieuwe auto wil rijden en alles nieuw wil hebben is daar niks op tegen, als je geen verstand hebt van auto techniek moet je de ANWB bellen. Maar als er mensen zijn die zoals ik graag aan een old timer werken en later het eindresultaat zien, wat dus uit handen van techneuten komt is dat alleen maar erg leuk om te zien, en te horen. Verschil moet er zijn, en smaken verschillen. Dat zal er altijd blijven.
@ejay
Je maakt m’n avond! Ik heb een 993biturbo die ik eigenlijk wilde verkopen(benzineprijs!) wat me zeer aan het hart zou gaan! Ik rij er ongeveer 18000km per jaar mee! Zal hem dus maar beter houden voorlopig!
“Wordt dan even vergeten dat de auto’s van tegenwoordig gemiddeld veel meer vermogen hebben dan die ouwe beestjes van vroeger?”
Mijn Fiesta RS Turbo uit 1991 heeft 96kW met een gewicht van 928kg, dat vermogen is precies even veel als mijn dagelijks Audi A4 Avant 1.9tdi (2003), maar die weegt 1545kg. Dus waar komt het verhaal vandaan dat een moderne auto veel meer vermogen heeft?
De liefde voor de klassieker komt vanuit een belevingswereld die meestal begint bij de eerste auto. Ik kan me levendig voorstellen dat iemand wiens eerste auto een opel kadett was, geen band heeft met klasssiekers,want dat was idd de waar geworden beleving van middelmaatse techniek zonder geen enkel karakter. Elke prille liefde sterft daarmee …..